επέτειο του Πολυτεχνείου.. αναρωτιέμαι.. ζει το Πολυτεχνείο..; Κι αν ζει πώς το τιμουμε με τη σταση μας; 45 χρόνια μετά την εξέγερση, 44 μετά την πτώση της Χούντας..
Ζούμε εναν σκοταδισμό, έναν σύγχρονο μεσαίωνα..
'Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία' : ο μέσος Έλληνας έχει σχεδόν καταδικαστεί στη φτώχεια, η παιδεία είναι εκμηδενισμενη κοινωνικα, δεν έχει καμία σημασία, αν και είναι το παν.. και ελευθερία πώς να υπάρξει οταν δεν υπάρχει παιδεία.. υπάρχει μόνο η διαστρεβλωμένη έννοια της ελευθερίας, αυτής που μόνο ξέρει να βλαπτει αυτόν που την ασκεί αλλά και αυτους πάνω στους οποίους την ασκεί.. το ίδιο ισχύει και για την δημοκρατία.. μια δημοκρατία που δεν προστατεύει τον αδυναμο, μια δημοκρατία που οι λειτουργοί της στρέφονται εναντίον του δημοσίου συμφέροντος, αποσπούν τεράστια χρηματικά ποσά και η δικαιοσύνη αποφεύγει να τους καταδικασει, μια δημοκρατία που τρομοκρατεί, μια δημοκρατία που επιτρεπει την εκμεταλλευση, μια δημοκρατία που δίνει το περιθώριο να παρει ο οποιοσδήποτε το νόμο στα χέρια του και να παίξει τον ρόλο του υπέρτατου δικαστή, αφαιρώντας ακόμα και ανθρώπινες ζωές, μια δημοκρατία που δεν σχετίζεται με καμία αξιοκρατία, που θα δώσει προβάδισμα σε όποιον έχει το ισχυρότερο 'μεσο'..
Κι ισως, τελικά, η υλικη φτωχια, αναλογιζομαι, να μην είναι το χειροτερο κακό, η έλλειψη παιδείας, όμως, και η πνευματική και ψυχική ενδεια σε αφήνει κενο, επιφανειακο και ψυχικα λειψό..
Γίναμε δυστυχείς, φοβικοί, απελπισμένοι, μανιακοί με ο,τι ήταν και ειναι δυτικης προελεύσεως, απεμπολωντας όποια διαθεση να ακούσουμε το διαφορετικό, την άλλη πλευρά, τόσο αλαζονικα πεπεισμένοι πως εμείς ξέρουμε και ξέρουμε καλύτερα από τον άλλον..
Μία κοινωνια σαν τη ελληνική που τις τελευταίες δεκαετίες ζούσε στην επιφάνεια και γυρω απο το κυνήγι της ύλης, είναι μια κοινωνία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της, δεν ξέρει πού βαδίζει, δεν ξέρει πώς να κοιτάξει σε βάθος, έχει εκφυλιστεί. Και μια κοινωνία εκφυλίζεται, όταν απορρίπτει τις αρχές της, την κουλτούρα της, δεν γνωριζει το παρελθον της, δεν εχει με τι να αντικαταστησει το παλιο, γεμίζει από συμπλεγματα και δεν αναστοχαζεται.. δεν έχει ταυτότητα αλλά δεν αποφασίζει και να την ανακαλύψει..
Κι ισως, τελικά, η υλικη φτωχια, αναλογιζομαι, να μην είναι το χειροτερο κακό, η έλλειψη παιδείας, όμως, και η πνευματική και ψυχική ενδεια σε αφήνει κενο, επιφανειακο και ψυχικα λειψό..
Γίναμε δυστυχείς, φοβικοί, απελπισμένοι, μανιακοί με ο,τι ήταν και ειναι δυτικης προελεύσεως, απεμπολωντας όποια διαθεση να ακούσουμε το διαφορετικό, την άλλη πλευρά, τόσο αλαζονικα πεπεισμένοι πως εμείς ξέρουμε και ξέρουμε καλύτερα από τον άλλον..
Μία κοινωνια σαν τη ελληνική που τις τελευταίες δεκαετίες ζούσε στην επιφάνεια και γυρω απο το κυνήγι της ύλης, είναι μια κοινωνία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της, δεν ξέρει πού βαδίζει, δεν ξέρει πώς να κοιτάξει σε βάθος, έχει εκφυλιστεί. Και μια κοινωνία εκφυλίζεται, όταν απορρίπτει τις αρχές της, την κουλτούρα της, δεν γνωριζει το παρελθον της, δεν εχει με τι να αντικαταστησει το παλιο, γεμίζει από συμπλεγματα και δεν αναστοχαζεται.. δεν έχει ταυτότητα αλλά δεν αποφασίζει και να την ανακαλύψει..
Είναι λυπηρό που σε αυτή τη χώρα, η παιδεία, ο θεμέλιος λίθος μιας κοινωνίας, έχει την χειρότερη θέση.. και έχει την χειρότερη θέση όταν τόσο έχει ευτελιστει ο ρόλος των λειτουργών της παιδείας, ο ρόλος του δασκάλου..
Αυτό όμως που δεν γίνεται κατανοητό είναι ότι η παιδεία είναι ο δρόμος για την ελευθερία, για την ελευθερία την πνευματική και την ψυχική απέναντι στους σύγχρονους τρόπους σκλαβιάς, τον καταναλωτισμο, την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση.
Η ουσία της ζωής δεν βρίσκεται στην υλη, η υλη, τα χρήματα και τα καθε είδους αγαθά είναι το μεσον για να βελτιωθεί η ζωή μας, οχι ο σκοπός της ζωής, διαφορετικά είμαστε δούλοι της ύλης, ανδρείκελα, βορά για κάθε είδους εξουσία, που στοχεύει τον ελεγχο της νόησής μας.
Εύχομαι κι ακόμα ελπίζω να αλλάξουμε τη ρότα..
Εύχομαι κι ακόμα ελπίζω να αλλάξουμε τη ρότα..
'' Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή..''https://youtu.be/VTReB0eakWQ
